မိစႏၵီ အရိုင္းမ
“လြင္ေရ ဖမ္းလို႕ရၿပီလား” “ မရေသးဘူး၊ ျခဴသံေတာ့ၾကားတယ္၊ ျခံေထာင့္မွာရွိေနမယ္ထင္တာပဲ”
“ ေအး..အေၾကာက္လြန္ၿပီး ျခံေက်ာ္ထြက္ ေျပးမသြားဖို႕ပဲ အေရးႀကီးတယ္။”
မေန႕ညကတည္းက သူမနဲ႕လြင္ ႏွစ္ေယာက္သား မိစႏၵီ ကိုသြားေခၚလာ ၿပီးကတည္းက အလုပ္ရႈပ္ ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
မိစႏၵီ ဆိုတာက အ၀ါနဲ႕ အစင္းက်ား အေရာင္အေသြးရွိ ၿပီး မ်က္လံုးေတာက္ေတာက္နဲ႕ေၾကာင္မေလးပါ၊
ေၾကာင္မႀကီးကေတာ့ ဘယ္ကမွန္းမသိ ၊ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက မွန္းမသိ သူတို႕ရဲ႕ ေရလွာင္ကန္ထဲ
လာ ေသေနမွေတြ႕ဖူးရတယ္ ။
ေရေလွာင္ကန္ေဆးၿပီး ျပန္မဖံုးခင္ ျခံေက်ာ္ရင္းက်သြားတာျဖစ္ႏိူင္သည္။ ေရေတြနံ မွ သတိထားမိၿပီး
ေရေလွာင္ကန္ထဲမွာ ပြေရာင္းၿပီး ေသေနတာေတြ႕ေတာ့ ရြံရွာၿပီး ၊ ဒီေရေတြ ခ်ိဳးမိေနၾကတဲ့ သူမတို႕
မသတီပဲ ပ်ိဳ႕အန္ခ်င္လာသည္။
(၂) ရက္ (၃) ရက္ ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ ေၾကာင္ေလးေတြ ေအာ္သံ ၾကားေတာ့
သူမနဲ႕လြင္ ဇေ၀ဇ၀ါ ၿဖစ္သြားတယ္ ၊ အသံက ၾကားလိုက္မၾကားလိုက္နဲ႕မို႕ ဒို႕ေတြနားၾကား လြဲ တာ
ပဲျဖစ္မွာ ပါ၊လို႕လြင့္ကို ေျပာမိတယ္။
တေန႕လည္ခင္းမွာေတာ့ သူမတို႕အခန္းေရွ႕ကလစ္ခနဲ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ႕ေၾကာင္ကေလး ကိုေတြ႕ေတာ့
အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္ ။ ဘယ္ကျဖစ္မလဲလို႕ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ အလဲလဲ အၿပိဳၿပိဳ နဲ႕ ျခံဳ ေအာက္ထဲ
၀င္သြား တာေတြ႕ရတယ္။
“လြင္ေရ လာၾကည့္အံုး၊ ေၾကာင္ကေလးေတြ ၊ ဒါေသသြားတဲ့ ေၾကာင္မႀကီး ရဲ့ကေလးေတြျဖစ္ရမယ္။ ”
“ဟုတ္မယ္၊ လြင္လဲ မနက္က မွေတြ႕တယ္၊ သူ႕မေအ ႏို႕မေသာက္လိုက္ရလို႕ထင္တယ္၊ ပိန္လွီၿပီး
ေအာင္တာေတာင္ အသံမထြကသလို ျဖစ္ေနတာကို လြင္တို႕က နားၾကားလြဲတာ ထင္ေနတာကိုး”
“ ေအး.. ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ျခံထဲလာ ေမြးထားပါလိမ့္ေနာ္၊ ဘယ္သူ႕ ေၾကာင္မွန္းလဲမသိ၊
ဘယ္သူမွ လိုက္ရွာတာ မေတြ႕ပံုေထာက္ေတာ့ ပိုင္ရွင္မရွိဘူး ထင္တယ္၊ လြင္ ႏို႕ဗူးသြား၀ယ္ၿပီး
ပန္းကန္ျပားေလးထဲ ထည့္ေပးၾကည့္၊ ေသာက္မလားလို႕၊ အခုလဲအစာရွာ ထြက္ၾကတာထင္တယ္၊
သူတို႕အေမ ေသသြားတာေတာင္ သိၾကရဲ့လား မသိဘူး သနားပါတယ္ဟယ္။”
လြင္၀ယ္လာတဲ့ ႏို႕ဗူး ပန္ကန္ျပားထဲ လာေသာက္ၾကေပမဲ့ ေၾကာင္ေလးေတြက လူေတြလာရင္
ေျပး ပုန္းၾကတုန္း၊သူ႕အေမက သင္ေပးခ်ိန္မရလိုက္ေပမဲ့ သဘာ၀တရားက သင္ေပးလိုက္တယ္ထင္ပါရဲ့၊
လူလစ္ရင္ အစားလာစားၾကေပမဲ့ လူသံၾကားရင္ေျပးတုန္း၊
သူမတို႕ႏွစ္ေယာက္က ေခြးေမာင္းလိုက္၊ အစာေကၽြးလိုက္၊ တခါေလမွာေတာ့ ေ၀းေ၀း
ကေန ေၾကာင္ကေလးေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ ကိုလဲေခ်ာင္းၾကည့္တတ္တယ္။
သူတို႕ေတြထဲက အ၀ါနဲ႕အစင္းက်ား ထူးထူးျခားျခား ေၾကာင္မဲေတြၾကားထဲ ပါလာတဲ့
ခုနာမည္ သစ္ရေနတဲ့ စႏၵီေပါ့၊ ဒီမတိုင္ခင္ကေတာ့ သူမေပးထားတဲ့နာမည္က အ၀ါေလး တဲ့။
ဒီအခ်ိန္မွာ ပိုင္ရွင္မဲ့တဲ့ ေၾကာင္ကေလးေတြကို ေမြးခ်င္တဲ့လူေတြ ရွိလာတယ္ ၊ သူတို႕မ်က္စိက်တာက
အ၀ါေလးပဲေပါ့၊ “ ဒီတစ္ေကာင္ေလး ယူသြားမယ္ေနာ္၊ ေကာင္းေကာင္းေမြးပါ့မယ္” တဲ့ ။
သူငယ္ခ်င္းယူသြားတဲ့ ေၾကာင္ကေလးကို ၾကည့္ၿပီး လြင္နဲ႕သူမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ၊သူတို႕ေမာင္ႏွမ ေတြကို
အေမနဲ႕ခြဲရတာေတာင္္ မၾကာေသးဘူး၊ ေမာင္ႏွမေတြကို ထပ္ၿပီးခြဲသလို ျဖစ္ေနၿပီလားလို႕ ေတြးမိၿပီး
စိတ္မေကာင္းၾကဘူး။
တေျဖးေျဖးနဲ႕ ယွဥ္ပါးလာတဲ့ ေၾကာင္ေတြက အစာေကၽြးတဲ့ သူေတြကို သိလာတယ္၊
ထြက္မေျပးေတာ့ေပမဲ့ လူလာရင္ ထိတ္လန္႕တဲ့သေဘာနဲ႕ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္လုပ္မယ္၊ တေအာင့္ေလာက္
ေနမွ အနားကပ္လာၾကမယ္။ အရင္ကနဲ႕ စာရင္ေတာ့ လမ္းကိုညီညာ ေျဖာင့္တန္းေအာင္ ေလွ်ာက္
တတ္လာ ၿပီး ေအာ္သံလဲ ၾကည္ျမပီသ လာခဲ့ၿပီ။
(၁) လေလာက္အၾကာ မွာေတာ့ သူမနဲ႕လြင္ ႏွစ္ေယာက္သားတိုင္ပင္ၿပီး သူတို႕ေမာင္ႏွမေတြ
ဆံုေပးဖို႕ စဥ္းစားမိတယ္၊ ခြဲမိတဲ့သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အျပစ္မကင္းသလို ခံစားေနရတာေၾကာင့္လဲပါတာေပါ့၊
အ၀ါေလးကို ေခၚလာၿပီး သူတို႕ေမာင္ႏွမေတြေတြ႕ေပးရေအာင္ စီစဥ္လိုက္တယ္၊
သူတို႕ေတြ ျပန္ဆံုရင္သိပ္ေပ်ာ္မွာပဲ လို႕ ေတြးမိေတာ့ ေၾကာင္ေလးေတြ အတြက္ေတြးၿပီးၾကည္ႏူး
ေနမိတယ္။
အ၀ါေလး ဆိုတဲ့နာမည္က ေတာဆန္လိုက္တာတဲ့ ၊ ရွိပါေစေတာ့ ပိုင္ဆိုင္သူဆႏၵအရ စႏၵီျဖစ္ေနတဲ့
အ၀ါေလးက ျခဴကေလးတစ္လံုးနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ေပၚ ရုန္းကန္ရင္းပါလာတယ္။
အိတ္ထဲ ထည့္ရင္မြန္းမွာ စိုးတာေၾကာင့္ ေပြ႕ေခၚလာတဲ့ စႏၵီက အိမ္အေရာက္မွာေတာ့ ဆိုင္ကယ္
အရပ္အရပ္မွာ အတင္းရုန္းၿပီး ျခံထဲခုန္ဆင္းသြားခဲ့တယ္။ ျခံေနာက္ဘက္ကို ေျပးသြားတာေၾကာင့္
သူ႕ေမာင္ႏွမ ေတြရွိရာ မွတ္မိတယ္ ထင္ၿပီးလြတ္ထားေပးလိုက္တယ္။
အလုပ္တစ္ခု ၿပီးသြားသလို ေပါ့ပါးသြားတယ္၊ မနက္ေရာက္လို႕ သြားၾကည့္ေတာ့မွ သူ႕ေမာင္ႏွမေတြကို
မာန္ဖီေနတာ ေတြ႕လို႕ အရမ္းအံ့ၾသသြားမိတယ္။ က်န္တဲ့(၃) ေကာင္ ေျပးကစားခ်ိန္မွာလဲ
ေခ်ာင္ထဲကေန မမွိတ္မသုန္နဲ႕ ၾကည့္ေနတယ္၊ အစာေကၽြးလဲမရ၊ ႏို႕လဲလာမေသာက္နဲ႕ ၊
တစ္ေကာင္တစ္ေလသူ႕အနားကပ္မိရင္ မာန္ဖီေနေရာ။
“မေမွာင္ခင္ ဖမ္းထားရေအာင္ လြင္ေရ ဒီညေန ပဲ ျပန္ပို႕လိုက္တာေပါ့၊ အကုတ္မခဲရေအာင္ေတာ့
သတိထားအံုး”
ဘယ့္ႏွယ္ ေမာင္ႏွမေတြ ေတြ႕ရင္၀မ္းသာၾကလိမ့္မယ္၊ ေပ်ာ္ၾကလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့အထင္နဲ႕တကူးတက
သြားေခၚလာခဲ့ရတယ္ ၊ တလတာကာလ ကေမာင္ႏွမေတြကို မမွတ္မိႏိူင္ေလာက္ေအာင္
ဘယ္အရာေတြကလုပ္ေပးလိုက္တာလဲ၊ စိမ္းေအာင္ခြဲလိုက္တဲ့ သူမတို႕ႏွစ္ေယာက္က တရားခံေတြလား၊
တ၀မ္းတည္းက ထြက္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အသိမရွိေလာက္ေအာင္ ေသြးကစကားမေျပာတတ္ေတာ့ဘူးလား၊
တိရိစာၦန္ေတြမွာ လူေတြလို သံေယာဇဥ္ေလး မရွိၾကဘူးလား။
ေၾကာင္မႀကီးရဲ့ အုပ္ထိန္းမႈနဲ႕ လြတ္ကင္းရတာေၾကာင့္လား၊ မသိတတ္ခ်ိန္ကပဲ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႕
ခြဲရတဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္လား၊ ဘာကသူတို႕ေတြကိုဒီလိုေသြးေအးသြားေစတာလဲ၊ သံေယာဇဥ္ျပတ္ေစတာလဲ၊
ဒါမွမဟုတ္ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ တိရိစာၦန္ေတြၾကားမွာ မရွိတဲ့အရာလား၊ မဆီမဆိုင္ငယ္ငယ္ တုန္းကသင္
ရတဲ့ ေက်းညီေနာင္ ပံုျပင္ေတာင္ သတိရလိုက္ေသးတယ္။
သူတို႕ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ရင္ ဘယ္ေလာက္၀မ္းသာၾက မလဲ လို႕စဥ္းစားၿပီးလုပ္ေပးရတာ ခုေတာ့ ၀မ္းသာ
ပီတိေလးေတာင္ မခံစားရတဲ့အျပင္ ေနာက္ဆက္တြဲ အေတြးေတြသာတပံုတပင္သာ က်န္ခဲ့တယ္။
ေၾသာ္.. အျပန္လမ္းမွာသူမအေပၚ ရႈးေတြ ခ်န္ထား ခဲ့ေသးတာေပါ့။ ေပြ႕တဲ့ လြင့္ အတြက္ကေတာ့
ကုတ္ျခစ္ရာေပါ့။
ေၾကာင္အကုတ္ခံရတဲ့ လြင္က ေျပာပါတယ္၊ “ဘာမွမဟုတ္ဘူး၊ တျခားေၾကာင္ေတြထက္ အေရာင္လွၿပီး ၊
ျခဴတစ္လံုးရလို႕ ဘ၀င္ျမင့္ေနတာ၊ အလကား မိစႏၵီ ၊ အရိုင္းမ တဲ့။
