အတံု႕အလွည့္

                                   အတံု႕အလွည့္

              

            တခါက အိမ္တစ္အိမ္ မွာ အေဖရယ္၊အေမရယ္၊ သားတစ္ေယာက္ ရယ္အဘြား ရယ္ေနထိုင္ ၾကတယ္။အဘြားကေတာ့ အိုမင္း အားနည္း ၿပီျဖစ္လို႕ ဘာကိုင္ကိုင္လက္မၿမဲလွဘူး။ လက္ကတုန္ ေနတာေၾကာင့္ ပစၥည္းေတြကိုင္ဖို႕ခက္ၿပီး ခဏခဏလဲ လြတ္က် တတ္တယ္။

            အထူးသျဖင့္ မိသားစုေတြထမင္းဝိုင္္းစားခိ်န္မွာ ထမင္းပန္ကန္ကိုင္ဖို႕ေတာင္ ခဲယွဥ္းလွပါတယ္။ လက္ကတုန္ေနတာေၾကာင့္ ထမင္းေတြက အျမဲတမ္းစားပြဲမွာ ျပန္႕က်ဲေလ့ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေခၽြးမကအ ဘြားေၾကာင့္စိတ္ရႈပ္ေလ့ ရွိတယ္။ သီးမခံႏိုင္တာေၾကာင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူနဲ႕ တိုင္ပင္တယ္၊ “ရွင့္အေမ ထမင္းစားတာ ပြက်ဲေနတာပဲ၊ ထမင္းေတာင္မ်ိဳမက်ဘူး၊ သီးမခံႏိူင္ေတာ့ဘူး” လို႕ဆိုတယ္။ သူ႕အေမ လက္တုန္ တာသူကလဲ ဘာမွမတတ္ႏိူင္ဘူးေလ။ ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ သူ႕ခင္ပြန္းကို ထပ္ေျပာျပန္ေရာတဲ့ “ရွင္ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူးလား၊ ေျဖရွင္းဖို႕ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူးလား၊ က်မ တကယ္ပဲ သီးမခံႏိူင္ေတာ့ဘူး” လို႕ ရန္ေတြ႕သတဲ့။

            ဒီမွာတင္ ခင္ပြန္းသည္က သူ႕မိန္းမကို လိုက္ေလ်ာၿပီး ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သူ႕အေမကို တျခားစားပြဲမွာ စားေစတယ္၊ အဘြားကပန္းကန္ ခဏခဏ လုပ္ခြဲတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ အေပါစားေတြနဲ႕ထည့္ေကၽြးတယ္၊ ထမင္းစားဖို႕ေရာက္လာတဲ့ အဘြားက အရမ္းဝမ္းနည္းသြားတယ္၊ အဘြား ကိုယ္၌ ကမွ သူ႕လက္ေတြမတုန္ေအာင္ မထိန္းႏိူင္တာ ဒီကိစၥကို ဘယ္လိုရွင္းရမွာတဲ့လဲ။ အရမ္းပူေဆြးတဲ့ အဘြားက အတိတ္ကို သတိရသြားတယ္၊ သူ႕သားကို မၿငီးမျငဴ ေစာင့္ေရွာက္လာရတာ၊ ေနမေကာင္းခ်ိန္မွာ ျပဳစုလာရတာေတြ၊ သားရဲ႕ျပႆနာတိုင္း ကူညီေျဖရွင္း ေပးခဲ့တာေတြကို ျပန္သတိရၿပီး ခုလို မသန္စြမ္းခ်ိန္မွာ စြန္႕ပစ္ခံရတဲ့အတြက္ အရမ္းဝမ္းနည္းမိတယ္။

              ရက္ေတြၾကာသြားလဲ အဘြားမွာေတာ့ ပူေဆြးလ်က္ပဲ၊ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျပံဳးေတြလဲ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ၿပီ၊ အဘြားကို ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတ့ဲ  ေျမးက အဘြားကိုလာႏွစ္သိမ့္ရွာတယ္၊ “အဘြားကို အေဖနဲ႕ အေမ ဒီလို လုပ္လို႕ အဘြားစိတ္ဆင္းရဲေနတာ ေျမးသိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္မပူပါနဲ႕ အဘြားရယ္၊ ေျမးေလးမွာ အဘြားေျမးတို႕နဲ႕ အတူထမင္းတဝိုင္းထဲ ျပန္ထိုင္စားႏိူင္မယ့္ နည္းရွိပါတယ္” အဘြားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတာက္ပသြားတယ္၊ ေျမးေလးကို “ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ” လို႕အားတက္ သေရာေမးလိုက္တယ္၊ “ ဒီေန႕ ညစာစားခ်ိန္မွာ ထမင္းပန္ကန္ ကို လြတ္ခ်လိုက္သိလား” နားေထာင္ေနတဲ့ အဘြားအံ့အားသင့္သြားတယ္၊ ေျမးေလးက ထပ္ေျပာတယ္။ “ေျမးေျပာသလိုလုပ္ပါ၊ က်န္တာေျမးတာဝန္ထား” လို႕ထပ္ေျပာတယ္။

              ညစာစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေျမးေလးဘာအစီစဥ္ရွိမွန္း မသိေပမယ့္ ေျပာသလိုလုပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္၊ ထမင္းပန္းကန္ ကိုမ ၿပီး မသိမသာလြတ္ခ်လိုက္တယ္၊ ေခၽြးမက ဆူဖို႕ထလိုက္တာ သူ႕အရင္သူ႕သားေလးက ထလာၿပီး “အဘြား ဘာလို႕ပန္းကန္ေတြလုပ္ကြဲ ျပန္ၿပီလဲ၊ အေမ အသက္ႀကီးလာရင္ အေမ့ကို အဲ့ပန္းကန္နဲ႕ ထည့္ေကၽြးမလို႕ပါဆို၊ အဘြားလုပ္ခြဲေတာ့ အေမဘာနဲ႕စားရမွာလဲ၊ အသံုးကိုမက်ဘူး” လို႕ထေျပာလိုက္တယ္၊ သားရဲ႕စကားေၾကာင့္ အေမမွာ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး ဘာမွေျပာမထြက္ႏိူင္ေတာ့ဘူး။

              သူမရဲ႕လုပ္ရပ္က သူ႕သားကို နမူနာ ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီ၊ သူလုပ္္သလို သူ႔ကိုျပန္လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိၿပီး အရမ္းလဲ ရွက္၊ ေနာင္တလဲရလိုက္တယ္။ အဲ့ အခ်ိန္ေလးက စၿပီး အဘြားဟာ မိသားစုနဲ႕ ထမင္းတူတူ ျပန္ဝိုင္းစား လာရေတာ့တယ္။

                                           www.tamdee.multiply.com