ႏိုဝင္ဘာ (၁)

                    ႏိိုဝင္ဘာ  (၁)

         

                ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ရဲ႕အဆံုးေရာက္ဖို႕ (၂) လ သာလိုပါေတာ့တယ္၊ ဒါနဲ႕ ႏွစ္အစမွာကတည္းက လုပ္ ဖို႕ စဥ္းစားထားေတြ ဘယ္ႏွစ္ခုလုပ္မိလဲလို႕ျပန္ဆန္းစစ္မိတယ္ဆိုပါေတာ့။

        

           ကိုယ့္က်န္းမာေရးအတြက္ေလ့က်င့္ခန္းပံုမွန္လုပ္မယ္၊ ဒါနဲ႕ ေလ့က်င့္ခန္း အသစ္ေတြ စိတ္ဝင္တစားရွာတယ္၊ စာအုပ္ေတြထဲက ေလ့က်င့္ခန္းပံုေတြ မွတ္၊ ေခြေတြၾကည့္၊ သူမ်ားေတြေျပာတဲ့နည္းသစ္ေတြစမ္းလုပ္ၾကည့္ပါတယ္၊ လုပ္ျဖစ္လား၊ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ လုပ္ေတာ့လုပ္ျဖစ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့လုပ္လိုက္၊ မလုပ္လိုက္နဲ႕။

           

             ေစာေစာအိပ္ၿပီး ေစာေစာထမယ္၊ ညဥ့္နက္ေအာင္ ေနၿပီးေနျမင့္မွထတာမေကာင္းတဲ့ အက်င့္ပဲ၊ ေစာေစာထျဖစ္လား၊ ထျဖစ္ပါတယ္၊ မျဖစ္မေန ခရီးသြားလို႕ထရခ်ိန္နဲ႕ ကိစၥရွိလို႕ထရတဲ့အခ်ိန္နဲ႕ သင္တန္းတက္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြေပါ့၊ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြၾကည့္ မနက္(၃) နာရီ (၄) နာရီ ထိုးသြားေရာ၊ဒါနဲ႕ပဲ မနက္က်ေတာ့မထခ်င္ေတာ့ျပန္ဘူး၊ ကိစၥရွိလို႕ထရေတာင္မွ ငါ့အိပ္ခ်ိန္ေတြနည္းသြားၿပီ၊ (၈) နာရီမျပည့္ေတာ့ဘူး၊  အိပ္ ၊အိပ္၊ တညအိပ္ေရးပ်က္တာ တလ လိုက္လို႕မမွီဘူးလို႕ေျပာတယ္၊ ငါအိပ္ေရးဝမွျဖစ္မယ္လို႕ေတြးပါတယ္။

            

             ဝိတ္ေလွ်ာ့မယ္၊ သူမ်ားေတြေလွ်ာ့ႏိူင္ရင္ငါလဲေလွ်ာ့ႏိူင္တာေပါ့ ၊ဒါေလးမ်ားလို႕။ ပိန္ပိန္ေလးေတြေတြ႕ရင္ဖ်တ္လတ္ေနသလိုပဲခံစားရတယ္၊ “ေရဂါဆိုတာပါးစပ္ထဲဝင္တာ”တဲ့ အစားေလွ်ာ့ေလွ်ာ့၊ ဒို႕ေတြေခါက္ဆြဲမလုပ္စားတာၾကာၿပီေနာ္၊ မုန္႕ဟင္းခါးလဲစားခ်င္တယ္၊ ဟင္းထုတ္လုပ္စားရေအာင္၊ အသားကင္ဆိုတာ အျမဲစားလို႕မေကာင္းဘူး ၊အိမ္မွာပဲဆူကီလုပ္စားတာေပါ့၊ ရာသီဥတုေလးတယ္၊ အသားကင္စားရေအာင္ပါ၊ သူ႕ေမြးေန႕၊ ငါ့ေမြးေန႕၊ ဘာလုပ္စားမယ္၊ ဟိုအသစ္ဖြင့္တဲ့ဆိုင္သြားစားၾကည့္ရေအာင္နဲ႕ လံုးခ်ာလိုက္ၿပီးႏွစ္အဆံုးေရာက္လာတယ္ဆိုပါေတာ့။

             

               ပါးစပ္ကထြက္တာျပႆနာတဲ့၊ မေျပာပဲေနမယ္လို႕စဥ္းစားတယ္၊ တေယာက္ေယာက္ကအျမင္မေတာ္တာလုပ္ရင္တျခားတစ္ေယာက္ကိုေျပာခ်င္တာ(အတင္း)။မေျပာပဲထားလိုက္ပါ့မယ္ေလ၊ (၂) ရက္(၃) ရက္ဆိုငါ့ေမ့သြားမွာပါ၊ သတိေလးထားလို႕မေျပာမိရင္ေမ့သြားေရာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္၊ အဲ သတိလြတ္ၿပီးေျပာမိတဲ့အႀကိမ္ကပိုမ်ားတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ နင္ကျပန္မေျပာတတ္တဲ့လူမို႕စိတ္ခ်လို႕ေျပာျပတာလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ခ်ည္ေႏွာင္ၾကေသးတယ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာရင္လုပ္ၾကပါ၊ ျပႆနာေတြကိုနားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ငါ့ကိုလာမေျပာၾကပါနဲ႕လို႕တားေပမဲ့၊ ဒီလိုနဲ႕ မရုိးႏိူင္တဲ့ျပႆနာေတြကရွိေနတုန္း၊ ေၾသာ္ လူထကလူေတြကိုး။

  

               စိတ္ကို အတတ္ႏိူင္ဆံုးရွင္းေအာင္ထားမယ္၊ စိတ္မဆိုးမိေအာင္ေနမယ္၊ စိတ္ဆိုးခဲ့ရင္ေတာင္မွ မ်က္ႏွာမွာမေပၚေအာင္ထားမယ္ေပါ့(မ်က္ႏွာမပ်က္ေအာင္ျပံဳးျပံဳးေလးစိတ္ထဲဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာမေပၚေအာင္မထိန္းတတ္လို႕ပါ) စကားမေျပာခ်င္ယံုတင္မကဘူး၊ မ်က္ႏွာခ်င္းေတာင္မဆိုင္ခ်င္ဘူး၊ စိတ္ထဲမထားမိေအာင္ေနမယ္လို႕သတိေလးနဲ႕တင္းထားရင္ ကိုယ့္ခံႏိူင္ရည္ကို အစမ္းသပ္ခံေနရသလိုပဲ၊ မရိုးႏိူင္တဲ့နည္းေတြ၊ မထင္မွတ္တာေတြေပၚလာလိမ့္မယ္။ သူမေကာင္းလဲကိုယ္ေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကထားႏိူင္ဖို႕အရမ္းခဲယဥ္းပါတယ္။

                တတ္ထားၿပီးသား၊ သင္ထားၿပီးသားေတြမေမ့ေအာင္ျပန္ေလ့က်င့္ပါမယ္တဲ့၊ ဒါလဲပ်က္ကြက္တာနဲ႕ေမ့တာနဲ႕ေပါ့။

    

            အားလံုးကိုျခံဳၾကည့္မိေတာ့ ၁.၁၁.၂၀၁၁ ထိ ႏွစ္္စကလို ဘာမွမေျပာင္းလဲဲ၊ ဘာမွလဲမတိုးတက္ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့တယ္၊ ကုန္လြန္တာေတြႏွေျမာေနလို႕ဘာထူးမွာလဲ၊ အနာဂတ္ဆိုတာကလဲမွန္းဆလို႕မရႏိူင္တဲ့အရာတဲ့၊ မ်က္ေမွာက္အေၾကာင္းေျပာရေအာင္။

  

              ဒီႏွစ္ထဲမွာပဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အကူအညီနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေရးျဖစ္တယ္၊ ေရးတတ္လြန္းလို႕မဟုတ္ရပါဘူး၊ ေရးခ်င္လြန္းလို႕ပါ၊ တျခားဘေလာ့ဂ္ကာေတြရဲ႕စာေတြလဲအမ်ားႀကီးဖတ္ျဖစ္တယ္၊ သူတို႕ေတြရဲ႕စာကဝါသနာရွင္အဆင့္ထက္ေက်ာ္လို႕ေနပါၿပီ၊ ကိုယ့္လိုမတတ္တေခါက္ေရးတဲ့စာေတြလာဖတ္ေပးတဲ့လူေတြရွိလာေတာ့ဝမ္းသာတယ္၊ အမွတ္ထားမိတဲ့စာလာဖတ္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထပ္ရပါတယ္(ကိုယ့္ဖက္ကေတာ္ထားတာ)၊ စာေရးစာဖတ္ခ်င္းကတဆင့္ေလာကႀကီးမွာသင္ယူစရာေတြ၊ ေလ့လာစရာေတြမကုန္ဘူးဆိုတာသိတယ္၊ ကေလာင္သြားကဓားသြားထက္ ထက္တယ္ ဆိုတာေတြ သူမသိတာကိုယ္သိ၊ ကိုယ္မသိတာသူသိ အခ်င္းခ်င္းေဝငွ ေနၾကတာေတြကို စာပိုဖတ္ျဖစ္မွသိလာတဲ့ ဒီႏွစ္ထဲရဲ႕ ေကာင္းကြက္ပါ။ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ (၄) (၅) နာရီ မ်က္စိေကာ၊ လူေကာအေညာင္းမိ အတိုင္းမရွိထိုင္မိတာကလြဲရင္ေပ႔ါ။

   

                အခန္းသစ္ေလးကိုေျပာင္းေတာ့ေဘးအခန္းကအန္တီတစ္ေယာက္နဲ႕ရင္းႏွီးရပါတယ္၊ သူု႕ဆီကတဆင့္ ဘုရားတရားေတြ အေၾကာင္းပိုသိနားလည္ရတယ္၊ ရွားတဲ့တရားစာအုပ္ေတြ၊ ေခြေတြ တစ္ဆင့္ရပါတယ္၊ ဒါနဲ႕ ကိုယ္ကတဆင့္သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္မွ်၊ သူတို႕ကတဆင့္ၿပီးတဆင့္ေဝၾကတယ္၊ သူတို႕ေတြႏွစ္သက္တာေတြေတာ့ ငါကလဲ အသံုးက်တဲ့လူပါလားလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမွတ္ေပးမိတယ္( လိပ္)။ အားရင္ကိုယ့္အခန္းထဝင္လာၿပီး က်မ္းစာလာသင္ေပးတယ္၊ အတူတူဖတ္က်တယ္၊ ဒါကဘုရားသခင္ေပးတဲ့ ေကာင္းေသာဆုလဒ္တစ္ခုပါပဲ။

          ဒါက ႏွစ္စကေန ႏိုဝင္ဘာထိ ေကာက္ေၾကာင္းေလးေပါ့။