"Customer is always right" ဆိုတဲ့စကားကေစ်း၀ယ္တိုင္းနဲ႕တကယ္ပဲမထိုက္တန္ပါဘူး။
"မရလို႕ပါ၊ မေရာင္းႏိူင္ပါဘူး" "ထားလိုက္ပါ၊ ရရင္ရ၊ မရရင္မယူေတာ့ဘူး၊ ထြက္သြားေတာ့မွလိုက္ေခၚမေရာင္းနဲ႕ေနာ္" အမေလး၊ သူတို႕ကိုတစ္ျပန္၊ ေၾကာက္ရမလိုလိုႏွင့္၊ ကိုယ္ကဘာမွမေျပာပဲႏူတ္ဆိတ္ေနေတာ့လဲ " ဒီေလာက္ပဲရွိတယ္၊ ဒါပဲယူေတာ့" ေျပာရင္းဆတ္ကနဲပစၥည္းယူ၊ ပိုက္ဆံခ်ၿပီးတန္းကနဲထြက္သြားတဲ့ေစ်း၀ယ္အခ်ိဳ႕ကိုၾကံဳရတာအလြန္စိတ္ပ်က္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္၊ ဘယ္ႏွယ့္ေစ်းေရာင္းပါတယ္ဆိုမွဓားျပတိုက္သလိုေစ်း၀ယ္ႏွင့္ၾကံဳရတယ္လို႕။
တခါတေလမ်ားလဲပစၥည္းလိုခ်င္တဲ့လူကေစ်းမဆစ္ပဲမလိုခ်င္တဲ့ေဘးကအေဖာ္ကဆစ္လို႕၊ "အတုပါ ကြာ၊ အစစ္မဟုတ္ပါဘူး" ဆိုတဲ့အဖ်က္စကားကပါေသးတယ္၊ အစကေတာ့တံုဏွိဘာေ၀၊ မွန္ရက္သားနဲ႕ဘာ ျပန္ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ပါပဲ၊ ဒါအစစ္ပါဆိုတဲ့စကားေလးသာတခါတေလမွာတံုးတိတိနဲ႕ထြက္လာလိမ့္မယ္၊ အဲေစ်းသည္ပါး၀လာေတာ့ဘယ္ေျပာေကာင္းလိမ့္မလဲ၊ ေနစမ္းပါအံုး၊ မစစ္ဘူးေျပာရေအာင္ေက်ာက္အေၾကာင္း
ဘယ္ေလာက္သိလို႕လဲ၊ အစစ္မဟုတ္ရင္ပလပ္စတစ္ထင္လို႕လား၊ လာခဲ့ဆိုၿပီးမီးရွိဳ႕ျပလိုက္ေသးတယ္၊ အနာဆာေလးနဲနဲေလးအေၾကာင္းျပၿပီးလိုခ်င္လ်က္နဲ႕ေစ်းမတရားဆစ္တဲ့ေစ်း၀ယ္ကိုေတာ့ေက်ာက္ေကာင္းမွန္ရင္
အနာမကင္းဘူးဆိုတာေျပာတတ္လာတယ္၊
စိတ္မရွည္ရင္ေတာ့ "အစစ္မဟုတ္ရင္မ၀ယ္ႏွင့္" လို႕ဘုေတာလႊတ္မိတာေတာင္ရွိေသးတယ္၊ ဒါနဲ႕ေတာင္မွတ္မွတ္ရရ၀ယ္သြားတဲ့ေစ်းသည္ေတာင္ရွိေသးတယ္။ အိမ္မွာစကားစပ္မိလို႕ေျပာျပျဖစ္ေတာ့ "နင့္ကိုေၾကာက္လို႕၀ယ္သြားတာျဖစ္မွာေပါ့ " တဲ့ ရယ္ရင္းမွတ္ခ်က္ခ်ၾကေသးတယ္။
မွတ္မိပါေသးတယ္၊ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးမွာစကားေလးမတတ္တေခါက္မလည္မ၀ယ္ႏွင့္ကေလးကစား
စရာေတြေရာင္းခါစ၊ ဆိုင္ေသးေလးမွာအရင္းေလးနည္းနည္းနဲ႕ေရာင္းသြက္ႏိူင္မယ္ထင္တဲ့ပစၥည္းအနည္းအ
က်ဥ္းနဲ႕၊ တကယ္တန္းေစ်း၀ယ္ကမ်ားမ်ားလိုခ်င္ရင္ေတာ့ေဖာက္သည္ေပးတဲ ့(ဒိုင္) ေျပးေပေတာ့ပဲ။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ဒီလိုမ်ားမ်ား၀ယ္မဲ့သူေရာက္လာေတာ့ေစ်းေမးၾက ၊ ဆစ္ၾက ၊ ေစ်းတဲ့ေတာ့အေလာ
သံုးဆယ္ေျပး၀ယ္ပါေလေရာ ၊ ေဟာျပန္ေရာက္ေတာ့မယူေတာ့ဘူး ၊ တျခားမွာယူလိုက္ေတာ့မယ္တဲ့၊
ဟမ္း...ဘာေျပာေကာင္းလိမ့္မလဲ၊ အေမာမွမေျပေသး၊ " ေစ်းႏႈန္းလဲညွိၿပီးသေဘာတူၿပီးသားပဲ၊ ယူကိုယူရမယ္၊ ၀ယ္မယ္ဆိုလို႕လဲသြားယူလာရေသးတယ္" ေစ်းေရာင္းခ်င္ေဇာနဲ႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္တတ္သ
မွ်၊ မွတ္သမွ်ေျပာလိုက္မွမေက်မနပ္နဲ႕၀ယ္သြားပါေလေရာ၊ ဟုတ္တယ္ေလ၊မေရာင္းရရင္ ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးထဲ ေသာင္တင္ေနမယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕လဲထူပူသြားတာေပါ့။တေအာင့္ေလာက္အၾကာစိတ္ ေျပေတာ့မွ "နင္နဲ႕ငါထိုင္းစကားေတာ္ေတာ္တတ္လာၿပီပဲ၊ စိတ္တိုေတာ့လဲစ ကား ေတြထြက္လာသားေနာ္" လို႕ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္ေျပာၿပီးတေသာေသာရယ္ၾကေသးတယ္။
"Customer is always right" ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ေတာ္ေတာ္ေလးကသိကေအာင့္ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြကိုလဲ
ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္၊ ဒီတသက္ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိူင္တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးေပါ့။
ေစ်း၀ယ္သူ(စားသံုးသူ)အေနႏွင့္ခရီးရွည္ထြက္တဲ့အခိုက္ေတာ့ေစ်းသည္ျဖစ္တဲ့က်မကလိုခ်င္တာေတြ
၀ယ္ၾကတဲ့အခိုက္မွာဆရာႀကီးပဲ၊ "ေလွ်ာ့လို႕မရဘူးလား" အမေလး၊ေမးတတ္တယ္၊ စိတ္ထဲကယားက်ိကိ်ေတာင္
ျဖစ္မိတယ္၊ ဆိုင္နဲ႕ေ၀းသြားမွအေလာသံုးဆယ္ေျပာထားရတယ္၊ "ေလွ်ာ့လို႕မရဘူးလား" လို႕မေမးရဘူး "ဘယ္
ေလာက္ေလွ်ာ့ႏိူင္မလဲ" လို႕ေမးရတယ္လို႕၊ ဟုတ္တယ္ေလဘယ္ေစ်းသည္ကမွေလွ်ာ့လို႕မရဘူးလားလို႕ေမးရင္
မရဘူးပဲေျပာမွာေပါ့၊ တတ္ႏိူင္ရင္အနည္းဆံုးဘယ္ေလာက္ေလွ်ာ့ႏိူင္မလဲေမးရတယ္၊ လို႕
ဒါေၾကာင့္လဲေစ်း၀ယ္ျဖစ္ရင္ေတာ့က်မကအလိုလိုေနရင္းေစ်း၀ယ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ဒိုင္ခံေစ်းဆစ္သူေပါ့၊ ဒါ
နဲ႕ေတာင္သနားတယ္၀ယ္ကူလိုက္ပါတို႕၊ မလိုပဲအထမ္းသမားကိုသနားလို႕ကိုယ့္၀န္မေလးပဲထမ္းခိုင္းရတာႏွင့္၊
ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားအတိုက္အခံျဖစ္ရေသးတယ္။
ဆိုက္ကားစီးေတာ့လဲဆိုက္ကား၊ ကားစီးေတာ့လဲကားအေလ်ာက္လက္တလံုးျခားခံလိုက္ရတာ၊ ၿမိဳ႕ခံမဟုတ္ေတာ့ေစ်းေတြတင္ေတာင္းတာခံလိုက္ရတာခဏခဏ၊
တစ္ရက္ဆိုက္ကားငွားၾကေတာ့ေစ်းလဲဆစ္၊ သန္မာမဲ့လူကလဲေရြးရေသး၊ ကိုက္ (၂၀၀) ေလာက္အ
ေရာက္မွာဆိုက္ကားဆရာက "'ဒီၿမိဳ႕ကမဟုတ္ဘူးထင္တယ္၊စကားေျပာဆိုပံုေတြၾကည့္ရင္သိတယ္" တဲ့ "ဒါနဲ႕ပဲ
ေစ်းတင္လိုက္တယ္မဟုတ္လား ၊ ၾကံဳရေပါင္းမ်ားလွၿပီ" လို႕စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕မေက်နပ္လွစြာဘုေတာမိေတာ့
"မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ကရိုးရိုးသားသားရွာစားတဲ့လူပါ၊ ဘ၀သမားပါ၊မညာပါဘူး၊ ဒီမွာၾကည့္ပါလား၊ ေျခတစ္ဖက္လဲမရွိဘူး" တဲ့၊ အမေလးေလးသန္တဲ့လူေရြးခဲ့ပါတယ္ဆိုမွ၊ဒုကၡိတႏွင့္ေတြ႕ရတယ္လို႕၊ ဆိုက္ကား ေပၚထိုင္ၿပီးခရီးသည္ေစာင့္ေနတဲ့သူ႕ကိုဘာေၾကာင့္ မၾကည့္မိပါလိမ့္။ေရွ႕ခံုမွာထိုင္တဲ့က်မကအထင္းသား၊ အားနာလိုက္တာလဲမေျပာတတ္ေအာင္ပဲ၊ ကိုယ့္စကားႏွင့္ကိုမ်က္ႏွာပူပါတယ္ဆိုမွ "က်ေနာ္ကစစ္သားပါ၊ တိုက္
ပြဲမွာဗံုးထိၿပီးေျခေထာက္ျဖတ္လိုက္ရေတာ့တပ္ထဲကထြက္ၿပီးမေသာက္မစားပဲရိုးရိုးသားသားရွာစားေနတာပါဗ်ာ"
သြားၿပီ၊ သြားၿပီ္ ၊ မ်က္ႏွာကပူ၊ လိုရာခရီးကမေရာက္ႏိူင္၊ ဆိုက္ကားဆရာကလဲဘ၀အေၾကာင္းေတြမရပ္မနား
ကုန္းအတက္ဆင္းေလွ်ာက္မယ္ဆိုလဲမေပးဆင္း၊ ကားဂိတ္ျမင္ေနရၿပီရပ္ေတာ့လမ္းဆင္းေလွ်ာက္သြားမယ္ဆို
လဲမဟုတ္နဲ႕၊ ဒါနဲ႕ႏွစ္ေယာက္သားရွိသမွ်အေၾကြေတြအိပ္ထဲကထုတ္လိုက္တာသေဘာတူထားတဲ့ေစ်းထက္တ
ဆပိုေပးလိုက္ၾကတယ္၊
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းကေဖာက္သည္ခ်ပါေလေရာ၊ ေနရာတကာဆရာလုပ္တဲ့ကိုယ္အဆူခံရ
ပါေလေရာ၊ ကိုယ့္အျပစ္ႏွင့္ကိုယ္ခံေပေရာ့၊ ဘာမွေစာဒကမတက္ပါဘူး၊မွားမွန္း လဲသိတယ္၊စိတ္ထဲလဲမ
ေကာင္းလွပါဘူး။
အဲဒီမွာတင္ေစ်းသည္ျဖစ္တဲ့ကိုယ္ကကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလး၀င္လာပါတယ္၊။
အမွန္တကယ္လိုခ်င္ရက္ႏွင့္တကယ္မရွိေသာေစ်း၀ယ္လဲေလွ်ာ့ေပးတတ္လာတယ္၊ ကိုယ့္ပစၥည္းေ၀ဖန္
ေသာလူေတြႏွင့္ေတြ႕ေတာ့လဲစိတ္ရွည္လာခဲ့ၿပီ၊ "လူကမတတ္ေပမဲ့လၻက္ထုတ္ကတတ္ပါတယ္" ဆိုတဲ့စကား လိုပဲအေတြ႕ၾကံဳသစ္ေတြကိုသင္ေပးေနတယ္လို႕စိတ္သြင္းၿပီးေစ်း၀ယ္ေတြကိုဆက္ဆံရင္းေနသားတက်ျဖစ္
လာၿပီး အေကာင္းဖက္လွည့္ေတြးတတ္လာခဲ့ၿပီ။
ဒီစိတ္ေလးကလဲအတိုင္းတာတစ္ခုထက္မေက်ာ္လြန္ေသာေစ်း၀ယ္ႏွင့္ျမဲေနအံုးမွာေသခ်ာေသာ္လည္း၊ မထင္မွတ္တာေတြျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၊ေနာက္ဆက္တြဲကိုမသိႏိူ္င္ေတာ့၊ ေႀသာ္ က်မေစ်းသည္ကလဲလူထဲကလူတစ္ေယာက္ပဲမဟုတ္လား။
1 comments:
Customer is always right တို႕ the guest is the king တို႕က ဧည္သည္တိုင္းနဲ႕ မထိုက္တန္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲဗ်ာ
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..
แสดงความคิดเห็น