"မလုပ္ႏိူင္ဘူး၊ လုပ္ခ်င္ရင္နင့္ဘာသာလုပ္ပါလား။"
"ဟဲ့..ငါလုပ္လို႕ရရင္နင့္ကိုေတာင္မေျပာေတာ့ဘူး၊ ငါကိုတိုင္၀င္လုပ္ၿပီးၿပီ၊ အခြင့္ေရးရတုန္းယူထားတာမဟုတ္
ဘူး၊ သူမ်ားေတြမ်ားလုပ္ခ်င္လြန္းလို႕၊ ပိုက္ဆံစိုက္ေပးမဲ့လူရွိတာေတာင္ျငင္းေနရေသးတယ္၊ အခ်ိန္လဲသိပ္မ
က်န္ေတာ့ဘူး၊ အေမ.. အေမ့သမီးကိုၾကည့္ေျပာအံုး၊ အရမ္းေခါင္းမာတယ္။"
"ပိုက္ဆံစိုက္ေပးစရာလဲမလိုဘူး၊ ဘာကိစၥေပးရမွာလဲ၊ ငါ့မွာလဲသူတို႕သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႕ျပည့္စံုေနတာပဲ"
"မေပးရင္ေတာမွာသြားလုပ္ေလ" "ေအး.. ငါေက်နပ္လို႕လုပ္ခ်င္ရင္ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္သြားလိုက္မယ္၊၊"
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိတိုင္းျငင္းၾက၊ ခုန္ၾက ႏွင့္ေနာက္ဆံုးအေမပါမေနသာေတာ့၊ သမီးႏွစ္ေယာက္ၾကားနားခ်၊ ေဖ်ာင္းဖ်ႏွင့္ဗ်ာမ်ားရစျမဲ။
ၿမိဳ႕ေပၚေက်ာင္းမွာဆရာမအလုပ္ရဖိို႕အေရးဘတ္ေငြ ၁ သိန္းေပးရမည္၊ (၁၉၉၉ ခုႏွစ္) ဒီေငြက ကေလးေတြကိုအျခားဆရာ၊ ဆရာမမ်ားလိုမယူေနရ က်ဴရွင္ေပးလွ်င္ တခဏအတြင္းေက် မည့္အျပင္ ျပည့္စံု စြာေနရအံုးမည္..တဲ့။
တကယ္တန္းကေလးမ်ားအတြက္လိုအပ္ေသာဆရာ၊ဆရာမ မ်ားမွာပိုက္ဆံေပးစရာမရွိတာႏွင့္ ေတာ ေက်ာင္းေလးမ်ားမွာဆင္းရဲလို႕၊ ဘာလို႕သူတို႕ေတြကိုလစ္လ်ဴရႈထားရတာလဲ၊ သူတို႕လဲႀကိဳးစားခဲ့ရတာပဲ၊ ေပးဆပ္ခဲ့ရတာပဲ၊ ဘြဲ႕ရတာခ်င္းအတူတူ၊ ပိုက္ဆံမေပးႏိူင္တာႏွင့္၊ အကပ္မေကာင္းတာ ႏွင့္(ကပ္စရာ မရွိ တာ) ဘာေၾကာင့္အသိအမွတ္မျပဳေပးခ်င္ၾကတာလဲ။
"ၾကည့္..ဟိုဆရာမေရာက္တာမၾကာေသးဘူး၊ ျခံ၀ိုင္းေရာ၊ ကားပါ၀ယ္ထားၿပီးၿပီ။" တဲ့ "ငယ္ငယ္တုန္းကသမီးပဲႀကီးလာရင္ဆရာမလုပ္မွာဆို ၊ အေမ့အတြက္လို႕စဥ္းစားၿပီးလုပ္ေပးပါလား " တဲ့ ၊ ၾကာလာေတာ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္စကားေျပာရမဲ့ညေနေတြကို အရမ္းၿငီးေငြ႕လာသည္။ လူတိုင္းမွာ သက္ ေတာင့္သက္သာေနခ်င္ၾကတာပဲ၊ ဒါေပမင့္ဒီနည္းႏွင့္ေတာ့မဟုတ္။
ေမးခြန္းေတြ၊ ေမးခြန္းေတြ၊ မေျဖခ်င္လဲေျဖရ၊ မရွင္းခ်င္လဲရွင္းရႏွင့္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္္ခုတည္းေသာ မေျပာင္း လဲေသာတိက်ေသာအေျဖထပ္ေပးရလိမ့္မည္။
"သမီးကိုနားလည္ေပးပါ အေမရယ္၊ မလုပ္ပါရေစနဲ႕၊ ဆရာအလုပ္ဆိုတာအရမ္းမြန္ျမတ္ပါတယ္၊ ဆရာ၀န္
ႀကီးေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြျဖစ္လာရတယ္ဆိုတာလဲ ဒီလက္ဦးဆရာေတြနဲ႕မကင္းၾကပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ပညာေရးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးမတရားစီးပြားမရွာပါရေစနဲ႕"
စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မႈကိုယ္စီနဲ႕အသီးသီး ဆန္႕က်င္ရာမွာထိုင္လိုက္ၾကတယ္။ အဆံုးမသတ္တဲ့ျငင္း ခုန္ပြဲရဲ႕ခဏ တာရပ္တန္႕မႈပါပဲ၊သူတို႕သတ္မွတ္ရက္ျမန္ျမန္ကုန္ဆံုးပါေစလို႕သာဆုေတာင္းေနမိသည္။
"အတန္းထဲကစာအရမ္းညံ့တဲ့တပည့္တစ္ေယာက္ဆရာလုပ္ေနတာၾကားရတာစိတ္မေကာင္းျဖစ္လိုက္တာ၊ ခုထြက္လိုက္ၿပီဆိုေတာ့၀မ္းသာလိုက္တာ" တဲ့ ...ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ဖြင့္ သံကိုအမွတ္တမဲ့ၾ ကား လိုက္ မိသည္။ဆရာႏွင့္ထပ္တူစိတ္ေပါ့ပါးသြားေၾကာင္းေျပာလိုက္ခ်င္သည္။
တဆင့္စကားနဲ႕ ဆရာမ်ားေမဂ်ာႏွင့္မသက္ဆိုင္ ေသာဘာသာရပ္မ်ား ကိုသင္ခိုင္းသည္ဆိုေသာ စကား ၾကားရခ်ိန္မွာေတာ့အေမႏွင့္မႀကီးမွာႏႈတ္ဆိတ္လ်က္။ သူတို႕ကိုယ္၌ကမကၽြမ္းက်င္ တဲ့ဘာသာ ရပ္ကို ဘယ္ လိုနည္းနဲ႕ကေလးေတြနားလည္ေအာင္ရွင္းျပႏိူင္မွာတဲ့လဲ၊ ကိုယ္တိုင္တတ္ကၽြမ္း သည့္တိုင္သူတပါးနား လည္ေအာင္မသင္ျပတတ္တဲ့ဆရာေတြရွိ တာလည္းလူတိုင္းၾကံဳဖူးၾကမွာပါ၊ အဆံုးသတ္ သည္ ကို တယ္ ေျပာင္းရုံေလးသင္ဖူးတဲ့ ဆရာေတြလဲၾကံဳဖူးတာပဲေလ၊
ဒါေတြရဲ့အေၾကာင္းရင္းကဘာလဲ
က်ဴရွင္မွာသာ သား ၊ သမီး ခ်င္းထပ္ေနေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာဆက္ဆံပံုကတမ်ိဳးဆိုတဲ့စကား ၊ အထူးသျဖင့္
ကေလးအရမ္းေတာ္ေနသည့္တိုင္ မိဘဆရာ အသင္းမွာပိုက္ဆံပို ထည့္ႏိူင္တဲ့ ကေလးကိုအဆင့္တစ္ ေပး လိုက္ရပါသည္ဆိုေသာျဖစ္ရပ္မ်ား ကို ကိုယ္တိုင္ၾကံဳရမွ မႀကီးမွာ မရႈသာမဆိတ္သာႏွင့္။
စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့ ကိုယ့္ဖိနပ္နဲ႔မေတာ္တိုင္း ေျခေထာက္ျဖတ္တဲ့သူေတြရွိတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့၊ အလုပ္တခုကို စိတ္သန္႕စြာျငင္းပယ္ခဲ့ရတာကိုလဲဘယ္ေတာ့မွေနာင္တမရ။ ငါလုပ္ခဲ့ရ ရင္ေကာင္းသားဆိုတဲ့အေတြးေလးေတာင္ေပၚလာမွာမဟုတ္ဘူး။
အသြင္မတူတဲ့လူေတြကိုေတြ႕တိုင္းဖြင့္နားေထာင္ၿပီးလိုက္ဆိုမိတဲ့သီခ်င္းကေတာ့ ထူးအိမ္သင္ရဲ့ "အေမ့ရဲ့ဒုကၡအိုးေလး" ေပါ့
အေမကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္မပ်က္ဘူးလား
အေမယံုၾကည္ထားသမွ်ဘာတခုမွျဖစ္မလာ
ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ၿပီးေရာေခါင္းမာတတ္တဲ့အက်င့္ကဆိုး
အသက္သာႀကီးလို႕သြားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြမေျပာင္းလဲ
အဆံုးရႈံးမ်ားနဲ႕ရင္ခုန္ရင္း
အေမကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္မညစ္ဘူးလား
ဘ၀မွာအႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါရႈံးလဲမာနကအႀကီးသား
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကိုေစ်းကြက္တင္ေရာင္းဖို႕ရွက္ေနလို႕တဲ့
ပိုက္ဆံတျပားမွမရွိလဲသူသိကၡာရွိခ်င္ေသးသတဲ့.. ကဲအေမ့ရဲ့ဒုကၡအိုးေလးေပါ့
ကံအက်ိဳးေပးနဲရတဲ့အထဲသူအပ်င္းကလဲႀကီးေသး.. အိုးခက္ရခ်ည္ရဲ့
ဆင္းရဲတြင္းကနက္ေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ကအေမ့ရဲ့သားပါ မိုက္မိုက္မဲမဲရိုးသားေနျမဲ
ရင္ခုန္သံသီခ်င္းေလးၿငီးရင္းနဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေၾကာင္းသင္ၾကား
အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခြင့္ျပဳေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ဟာကမၻာေျမႀကီးရဲ့သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ေပါ့
ရွင္သန္ေနထိုင္ျခင္းအတြက္ေပးဆပ္ရင္း ေပးဆပ္ရင္း
မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ကကဲ့ရဲ႕ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူကေလနားမလည္
အေမ့ရဲ့ဒုကၡအိုးေလးအသည္းကြဲ။
အရမ္းကိုအဓိပါယ္ရွိၿပီးဘယ္ေတာ့မွမရိုးတဲ့သီခ်င္းေလး။
ဘာေတြရြတ္မွန္းလဲမသိဘူး၊ သီခ်င္းကလဲ စကားေျပာေနသလိုပဲ သံစဥ္ေျပျပစ္မႈလဲမရွိဘူး..တဲ့ ၿငိမ္ေနလိုက္
ပါတယ္ရွင္းစရာမွမလိုတာေနာ့္။
0 comments:
แสดงความคิดเห็น