ခýာကိုယ္ေပၚကအပိုပစၥည္း
ခýာကိုယ္ရဲ႕ အပိုပစၥည္း တစ္ခုကို ဒီေန႕မွာတပ္ဆင္ပါတယ္၊ အစိတ္အပိုင္း အေနနဲ႕ ခြဲေျပာရရင္ႏွစ္ခုပါ။ ေလးလံလွတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ေမြးရာပါကိုယ္ခýာနဲ႕ အတူတျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာတဲ့ပစၥည္း မဟုတ္ေတာ့ေနရခက္ပါတယ္။
ခýာကိုယ္ရဲ႕ တစ္ေနရာမွာဒဏ္ရာရရင္စိတ္ထဲကအဲ႕ေနရာကိုပဲအာရံုေရာက္ေနသလိုမ်ိဳး ဒီအပိုစၥည္း ကလဲဒီသေဘာပါပဲ၊ ေနမထိ ထိုင္မသာဆိုပါေတာ့။
နာမည္ေခၚသံၾကားလို႕ ဝင္သြားပါတယ္၊ ထိုင္ခံုမွာထိုင္လိုက္ေတာ့ ေလ်ာင္းအိပ္ဖို႕ ႏွိမ့္ခ်ေပးပါတယ္။ လွဲကတည္းက အသက္ေအာင့္ထားမိသလိုျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခဏခဏ သတိေပး စိတ္ေလွ်ာ့ ၿပီး အသက္ပုံမွန္ျပန္ရႈရပါတယ္။
ကိုယ္ကသာ ဘုရားတၿပီး ေနရေပမယ့္ ၊ ဆရာဝန္မေလးကေတာ့ ေန႕ခင္းစာ ဘာစားရမလဲဆိုတာကို သူ႕အကူနပ္စ္ေလးနဲ႕ တိုင္ပင္ေနတာ၊ ဘယ္ဆိုင္ကဝယ္မယ္၊ သူ႕ဆိုင္ကေကာင္းတယ္နဲ႕၊ အိုး.. လက္ကျငင္သာလို႕ပဲေတာ္ေတာ့တယ္၊ လက္ကခၽြန္ထက္တဲ့ အရာေတြကိုင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ထမင္းစားေရေသာက္ေျပာေနလိုက္ၾကတာ၊ ကိုယ့္တစ္သက္မွာထိပ္ဆံုးေပမယ့္ သူ႕လက္ထဲမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္ျပဳလုပ္သြားခဲ့ၿပီလဲ မသိႏိူင္ေအာင္ ေသြးေအးလွပါတယ္။
မိနစ္ (၂၀) ေလာက္မွာ ၂ ဖက္လံုး ၿပီးသြားလို႕ေတာ္ပါေသးတယ္၊ ေၾသာ္.. ေျပာရအံုးမယ္၊ အပိုကစၥည္း ဆိုတာက သြား ပါ၊ သြားဖာတာပါ၊ပါးစပ္ႀကီးဟၿပီး သူတို႕ျပဳသမွ် ႏုရတာလဲ ေတာ္ေတာ္ခံရခက္ပါတယ္။
ဒါက ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ေဆးခန္းေရာက္ျခင္းပါ၊ လဆန္းပိုင္းတုန္းက သြား သြားျခစ္ပါတယ္၊ တျခားေဆးခန္းပါ၊ အခ်ိန္ပိုင္းလာတဲ့ ဆရာဝန္ မနဲ႕ နပ္စ္ က အေပးအယူ မမွ်၊ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ကမတြင္၊ ဆရာဝန္ က သူကိုင္ေနက်မဟုတ္တဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႕ အကၽြမ္းမဝင္၊ သူတို႕ခ်င္းတိုက္မိလို႕ ေျပာသံနဲ႕ ၊ လက္လြဲလုပ္မလားလို႕လဲ နပ္စ္ ကိုေမးေနသံလဲၾကားပါတယ္၊ အဓိက က သြားဖာဖို႕သြားတာျဖစ္ေပမယ့္ သြားအရင္ျခစ္ ေပးပါတယ္၊ (၃) ပတ္ေလာက္ ေနၿပီးမွလာဖို႕ထပ္ခ်ိန္းပါတယ္၊ စိတ္ထဲက ခ်ိန္းတာေဝးလွခ်ည္လားလို႔ထင္ေနတာ သူ႕လက္သူသိသလိုပါပဲ၊ တစ္နာရီနီးပါး ျခစ္လိုက္တဲ႕ သြားေၾကာင့္ သြားဖံုးေတြလဲေရာင္ၿပီးအပူေတြေပါက္သလို ပါးစပ္ထဲ ၃ ၊ ၄ ဖု ကေပ်ာက္ဖို႕ ၂ ပတ္နီးပါးၾကာခဲ့ ပါတယ္၊ ဒီဆရာဝန္ ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ တူညီတဲ့မွတ္ခ်က္က အေပၚသြားေတြခၽြန္လြန္းတာေၾကာင့္ ေအာက္သြား ခ်ိဳင့္ရသြားရတာပါတဲ့။
သြားဖာတာျဖစ္ျဖစ္ ၊ ျခစ္တာျဖစ္ျဖစ္ ၊ အပ္ေတြ၊ အခၽြန္ေတြသံုးၿပီးလုပ္ရတာပါပဲ၊ ခက္တာက တျခားဒဏ္ရာေတြလိုမဟုတ္ပဲသြားရည္ေတြကျပည့္လာၿပီးမ်ိဳမရ၊ ဘာမရနဲ႕ သူတို႕သာသတိတရ စုပ္ေပးဖို႕ ၾကံ႕ၾကာေနရင္လဲ အရမ္းေနရခက္ပါတယ္။
လူေတြမွာ ကိုယ္တိုင္မခံစားဖူးရင္၊ မနာက်င္ဖူးရင္ မသိပါဘူး ဆိုၿပီး ကိုယ့္ေဝဒနာ ကိုေရွ႕တန္းတင္ ၿပီးၿငီးတြားေလ့ရွိပါတယ္၊ ဒါကလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပိုခ်စ္မိတာ၊ သနားမိတာေၾကာင့္ျဖစ္မွာပါ၊ အဲ့လိုခံစားဖူးမွ သိမွာပါ ဆိုတဲ့ ေဝဒနာ မ်ိဳးေတြလဲ မခံစား ရဖို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။
တဆက္တည္းမွာ လူေတြရဲ႕ အပိုပစၥည္း တပ္ဆင္တာေတြကိုလဲ ေတြးမိပါတယ္၊ နာက်င္တယ္၊ ပိုက္ဆံကုန္တယ္၊ အခ်ိန္ကုန္တယ္၊ အေညွာ္ေရွာင္ရမယ္၊ ခဏခဏ ျပန္ခြဲစိတ္ရမယ္၊ အခန္႕မသင့္ရင္ ပ်က္ဆီးမယ္၊ အိုး.. ရလာမဲ့ေနာက္ဆက္တြဲြေတြက မေရတြက္ႏိူင္ေအာင္ပါပဲ။
ဘာလို႔ဘုရားေပးတာနဲ႕ မတင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲၾကတာလဲ၊ ကိုယ့္ကို နာက်င္ေစ ေအာင္ခြဲစိတ္၊ ျဖတ္ေတာက္ေနရတာလဲ၊ ဘာလို႕ အပိုေတြ ထပ္ျဖည့္ခ်င္ၾကတာလဲ၊ နာက်င္ပါေစ လွရင္ၿပီးေရာလား၊ ရွိတာျဖတ္၊ မရွိတာဆက္ မနာၾကဘူးတဲ့လား။
တစ္ခါကထိုင္းသတင္းမွာထြက္တဲ့ (၁၇) ႏွစ္ႏွစ္ သားေလးက (၁၆) ေခါက္ ေတာင္ခြြဲစိတ္ခဲ့ ၿပီးပါၿပီတဲ့၊ ပိုက္ဆံက ဝက္ဆိုဒ္ လုပ္ရင္းရပါတယ္တဲ့၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ၊ လက္ထဲပိုက္ဆံရွိတာနဲ႕ ဘာဆိုးက်ိဳးမွ စဥ္းစားမေနပဲ လုပ္တာ၊ မိဘ မသိဘူးလားဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာေရာင္တဲ့အခ်ိန္ မွာ တစ္ခုခု ျဖစ္တာလို႕ ေရြးေျဖခဲ့သတဲ့၊ မိဘနဲ႕ သားသမီးၾကား ကြာဟမႈကလဲ ဒီျပႆနာေတြျဖစ္ႏိူင္ပါတယ္၊ ဒါကလဲ ပိုက္ဆံရွိတဲ့လူတန္းစားေတြမွာသာျဖစ္ေလ့ရွိတာပါ၊ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြမွာေတာ့ ရွာေဖြစားေသာက္ ေနရတာနဲ႕ ဘယ္လိုမွဒီဖက္ကိုလွည့္ႏိူင္မယ္မထင္ပါဘူး၊ ေဟာ.. ေျပာရင္း ေတာင္ရာက္ေျမာက္ေရာက္ေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္။
ဆရာဝန္ မက အံဆံုး သြားေတြႏုတ္ဖို႕ အၾကံေပးပါတယ္၊ သြားတိုက္တာမရာက္ႏိူင္တာ၊ သန္႕ရွင္းဖို႕ခက္တာေတြေၾကာင့္ႏုတ္ခိုင္းပါတယ္တဲ့၊ ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္ ေဆာင္းပါးေတြဖတ္မိထားတဲ့ကိုယ္က ဒီစကားတစ္ခြန္းကို အေသမွတ္ထားပါတယ္၊ မလိုအပ္ပဲ သြားေတြမႏုတ္ေပးပါဘူးတဲ့၊ ေဘးကသြားေတြ ယိုင္လာမွာေကာ၊ သြားတုဆိုတာ နဂိုသြားေလာက္မေကာင္းတာမို႕ မတတ္သာမွသာႏုတ္ေပးပါတယ္ဆိုတာေပါ့၊ ဆရာကသြားပိုးေတြကိုရည္ရြယ္ၿပီးေျပာတာ၊ ၾကား ထဲက သြားကိုေျပာတာပါ၊ ကိုယ္ကလိုရာဆြဲေတြးတာေပါ့။
မနာက်င္၊ မကိုက္ခဲပဲလဲ သြားအေကာင္းေလးေခ်ာင္းလဲမႏုတ္ႏိူင္ပါဘူး၊ ခýာ ကိုယ္ကို ဘယ္အပိုပစၥည္းမွလဲ မတင္ခ်င္သလို၊ ျဖတ္၊ ခြဲစိတ္၊ ဟိုျဖည္႕၊ ဒီျဖည့္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေတာင္မလုပ္ဘူးေဟ့၊ ေနာက္တစ္ေခါက္လဲ မလာေတာ့ဘူးလို႕ ေအာ္ေျပာခဲ့တယ္၊ စိတ္ထဲကပါ။
