နာက်င္သူတို႕စုေဝးရာ

ေဆးရံုမဟုတ္ပဲ ေဆးရံုလိုလူနာေတြ ဝင္ထြက္သြားလာ ေနထိုင္တဲ့ ဒီအိမ္ေလးက ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕လယ္ကေန (၁၅- ၂၀) မိနစ္ ေလာက္(ဆိုင္ကယ္) သြားရတဲ့ ေနရာေလးမွာ ရွိပါတယ္။

ထိုင္း ၊ျမန္မာ နယ္စပ္ ျမဝတီနဲ႕ အနီးဆံုးၿမိဳ႕ေတြက ေဆးလာကုၾကသလို မိုင္းရႈးလို ေဝးတဲ့ေနရာကလဲ လာၾကပါတယ္။ မဲေဆာက္ ေက်ာင္းသားေဆးခန္းမွာ ကုသလို႕မလြယ္တဲ့ ေရာဂါသည္ေတြကို ခ်င္းမိုင္ပို႕ၿပီး ေဆးလာကုသပါတယ္။ ဒီအိမ္ေလးကေတာ့ သူတို႕ေတြတည္းခိုရာ ေနရာေလးပါ။

မ်ားေသာအားျဖင့္ နာတာရွည္ ေရာဂါသည္ေတြနဲ႕ ႏြမ္းပါးသူေတြပါ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီအိမ္ေလးမွာ ဆရာဝန္ခ်ိန္း ေတာ့ လာလိုက္၊ ရက္ခ်ိန္းေဝးေတာ့ အိမ္ျပန္လိုက္နဲ႕ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ျမန္မာျပည္နဲ႕ ဒီေနရာေလးကို သြားလိုက္ျပန္လိုက္ လုပ္ရပါတယ္။

ဒီလူနာအိမ္ေလးက ၿခံက်ယ္ေတာ့ သီးပင္၊စားပင္ေတြလဲ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ခ်ဥ္ေပါင္နဲ႕ သေဘာၤပင္ ေတြပါ။ ထိုင္းႏိူင္ငံထဲ ဆိုေပမင့္ ဗမာစကားေတြ ေဝေဝဆာဆာ နဲ႕ ေဆးရံုသြားလဲ စကားျပန္နဲ႕ အဆင္ေျပလွပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲ အဆင္ေျပေနပါေစ၊ ေရာဂါေဝဒနာ ရွိေနသူေတြအတြက္၊ နာက်င္ေနသူေတြ အတြက္ေတာ့ အေကာင္းဆံုး ဆိုတာလဲ ခံစားမိခ်င္မွ ခံစားမိမွာပါပဲ။

ေရာဂါေတြလဲ စံုလွပါတယ္။ ေမြးကတည္းက မ်က္စိ တိမ္စြဲေနသူေတြ၊ ေမြးကတည္းက စအိုေပါက္မပါသူ၊ ေျခမသန္သူ၊ ဦးေဏွာက္အက်ိတ္ေၾကာင့္ မ်က္စိကြယ္ေနသူ၊ ႏွလံုးေရာဂါသည္၊ ေသြးကင္ဆာ၊ ဓါတ္ကင္တဲ့အဆင့္ေရာက္သူ၊ အိုး တစ္ေနရာထဲမွာတင္ စံုလိုက္တာ၊ ဓါတ္ပံုေတာင္ မရိုက္ရက္ေအာင္ပါပဲ။ ေက်ာက္ကပ္လို၊ အစာအိမ္လို၊ အဆုတ္ေရာဂါလို ေတြေတာ့ မေျပာႏွင့္္ေတာ့၊ တစ္ပတ္တစ္ခါ မရိုးႏိူင္တဲ့ လူနာနဲ႕ ေရာဂါအသစ္ေတြ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ ေရာဂါစံုလြန္းလို႕မိဘပစ္သြားတဲ့ကေလးလဲရွိပါေသးတယ္။

ဒီအိမ္ေလးကို ၾကည္႕ရႈေပးတဲ့ သူေတြက မပ္(ပ)ေဖာ္ေဒးရွင္း ၊ဆရာမႀကီး မစိန္ေထာင္း နဲ႕ မၾကယ္လို႕ အဓိပါယ္ရတဲ့ ဖိေဒါင္းပါ၊ တအူတံုဆင္းေတြေတာင္ စိတ္သဘာဝ မတူၾကေသးတာ၊ ဒီလိုနာက်င္ေနတဲ့ သူေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတာ၊ ၾကည့္ ေပးရတာလဲ ပင္ပန္းမွာပါ။ သီးခံႏိူင္မႈ၊ စိတ္ရွည္မႈလဲ ရွိမွသာ ဒီတာဝန္ေတြ ထမ္းႏိူင္ၾကမွာပါ။

အဂါေပ Agape (တစ္ဖက္သတ္ သူ႕အက်ိဳးကိုလိုလားၿပီး၊ အသက္ေပးေလာက္ေအာင္ ခ်စ္တဲ့ေမတၱာ လို႕ အဓိပါယ္ ရပါတယ္) ဆိုတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းက ဦးစီးၿပီး တစ္ပတ္တစ္ခါ ဒီလူနာအိမ္ေလးကို ကယ္တင္ျခင္း သတင္းေကာင္း ေဝငွ ဖို႕သြားပါတယ္။ ဓမၼေတးေတြ ဆိုတယ္၊ ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းတယ္၊ ဘုရားသခင္ ရွိတယ္ ဆိုတာ သိေစဖို႕ေဝငွတယ္။ ဘုရားဆိုတာ လူမတတ္ႏိူင္တဲ့ အရာေတြကို လုပ္ေပးတယ္ ဆိုတာေတြ သိေစဖို႕ ေနပူေနပါေစ၊ မိုးရြာပါေလေစ သြားၾက ေတာ့ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ လာေနက် လူနာေတြနဲ႕ေတာင္ ရင္းႏွီးမႈ ရွိလာပါၿပီ။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ အိမ္ျပန္သူေတြမ်ားၿပီး လူနာ အိမ္ေလးက ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႕ လူနာနည္းတတ္ပါတယ္၊ ဒါကလဲ သက္သာလို႕ ျပန္ရတာ ပဲ လို႕သူတို႕အတြက္ ဝမ္းသာ ေပးသလို၊ သူတို႕ေတြ ျပန္လာတာေတြ႕ရင္ ဝမ္းသာရတာလဲ သူတို႕ဖက္ကေရာ ကိုယ့္ဖက္ ေရာပါ။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ၊ တနဂၤေႏြရဲ႕ ေန႕လည္ပိုင္း( ၁း၃၀) နာရီ ကေန (၃း၃၀) နာရီ ေလာက္အထိကို ခရီးထြက္လို႕မရွိ ခ်ိန္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီး အစည္းအေဝး ရွိလို႕ မသြားႏိူင္ခ်ိန္က လြဲရင္ အပတ္တိုင္းလိုက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဆးရံု ဆိုတဲ့ ေနရာမ်ိဳးကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က မတတ္သာလို႕သာသြားေနရတာပါ၊ က်န္းမာေနတဲ့ လူေကာင္းေတြ ေတာင္ ေဆးရံုထဲဝင္မိရင္ စိတ္ႏွလံုးမခ်မ္းေျမ႕လြန္းလို႕ မသြားလိုၾကပါဘူး၊ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ ဒီေနရာေလးကို တစ္ပတ္မွ မပ်က္ပဲ သြားခ်င္ရတာလဲ၊ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ အဖ်ားတက္သူရဲ႕မ်က္ႏွာေတြ၊ ကိုယ္လက္အဂါၤခၽြတ္ယြင္းေနတဲ့ ကေလး ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ စြဲပါလာၿပီး စိတ္မေကာင္းစရာေတြပဲ၊ ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ ဒီလူနာအိမ္ကို ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ ေၾကာင့္ လိုက္သြားေနရတာလဲလို႕ က်မကိုသာ ေမးခဲ့ရင္ သူတို႕ေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵရယ္၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းေပးခဲ့တဲ့ အရွင္ ကိုသိေစခ်င္လို႕ပါ။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေဝဒနာကို တစ္ေယာက္က ထပ္တူ မခံစားေပးႏိူင္ပါဘူး၊ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ငိုေၾကြးေန သူေတြ႕ ရင္သူတို႕နဲ႕ အတူမ်က္ရည္ဝဲလာၿပီး ဘယ္လို ႏွစ္သိမ့္ရမွန္း မသိေအာင္ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ “ဝန္ေလး၍ပင္ပန္း ေသာသူအေပါင္းတို႕ငါ့ထံသို႕လာၾကေလာ့၊ငါသည္ခ်မ္းသာေပးမည္။(ရွင္မႆဲ ၁၁း၂၈)” ဆိုတဲ့ဂတိေပးထားတဲ့ ဘုရား ရွိပါတယ္။

ကယ္တင္ရွင္ေယရႈကေတာ့ သူ႕ကို ျမည္းစမ္းရံုေလး ျမည္းၾကည့္ပါတဲ့။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ လြယ္လြန္း အားႀကီး ေတာ့ လူေတြမွာ ယံုရခက္ တတ္ပါတယ္။ အေလးမထားပဲ ေနတတ္ပါတယ္။ သခင္ေယရႈက “ကားတိုင္မွာ သူခံခဲ့ ရတဲ့ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္အားျဖင့္ အနာေရာဂါ ေပ်ာက္လွ်က္ရွိၿပီ (ေဟရွာယ ၅၃း၅)” မွာ ေျပာခဲ့ၿပီ။ ဒီဂတိေလးကို လက္ခံ ယံုၾကည္ သူ ေတြ ေပ်ာက္ကင္းသြားခဲ့ၿပီ၊ သက္ေသေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါ၊ ဘုရားသခင္က သူဖန္ဆင္းတဲ့ လူတိုင္းကို ေပးတဲ့ဂတိၿဖစ္ လို႕ အားလံုးကို သိေစခ်င္တာပါ။

ခုဘဝရဲ႕ နာက်င္မႈကို ေပ်ာက္ေစမယ္၊ ေနာင္ဘဝထိ တာဝန္ယူပါတယ္လို႕ဆိုသူကို သိေစခ်င္တာပါ။ ဆရာေတြ၊ ဆရာမ ေတြနဲ႕ အတူသြားတဲ့ သူေတြအားလံုးက ဘုရားရဲ႕ေမတၱာကို ေဝငွတယ္။ ဝိုင္းဆုေတာင္း ေပးၾကပါတယ္။

ေဝဒနာ ဆိုတာကို ကာယကံရွင္နဲ႕ အတူထပ္တူ မခံစားေပးႏိူင္သလို လူလူခ်င္း ကုိယ္စားလဲ ဝင္ေရာက္လုပ္ေပးလို႕ မရ ႏိူင္တဲ့ ဒီလက္ခံယံုၾကည္မႈကလဲ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ လုပ္ရမယ့္ အရာေတြပါ။ မသိေသးတဲ ့သူေတြကို သိလာေအာင္ေျပာျပရံု၊ ဆုေတာင္းေပးရံု သာတတ္ႏိူင္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ေပးတဲ့ ေကာင္းခ်ီးကို ၾကြယ္ဝစြာ ခံစားႏိူင္ခြင္ ့ရၾကပါေစ။